NAUCZYCIELE I ARTYŚCI
Adrian Russi
CH
Inna Falkova
UA
Thomas Kampe
UK/DE
MARTA IUCCI
IT
CHRISTINA DOHR
DE/TH
MAJA MIŚTA
PL
ROSA VALENTINA MARTINO
it
DANIEL ROJASANTA
CO/CH
NATASCHA GOLUBTSOVA
RU/DE
PAWEŁ KUBIAK
PL
KAMILA ZIĘBA
PL
Klara Łucznik
PL/UK
Zuzanna Bukowski
PL
TOMASZ DOMANSKI
PL
Paulina Święcańska
pl
aranżacja dŹwięku
Julia Partyka
PL
Daniel Zorzano
PL/MX
Olga Skrzypek
PL
Marcin Bożek i Danny Kamins
PL/USA
Ilya Semashkevich
PL/BY
ADRIAN RUSSI
CH
Adrian uczy kontakt improwizacji w Szwajcarii i na świecie od ponad 20 lat. Uczył się u twórców ruchu CI – Steve’a Paxtona, Nancy Stark Smith i Nity Little. W swoim nauczaniu ceni zróżnicowanie percepcji oraz precyzyjną technikę ruchu, a także kreatywność, wynikającą z klarownej świadomości ciała. Pełnię możliwości tańca wykorzystuje dzięki potraktowaniu przyjemności z zabawy i głębokiego zaangażowania jako podstawy praktyki. W nauczaniu stosuje też znajomość sztuk walki, wiedzę o terapii czaszkowo-krzyżowej i własną pracę badawczą (między innymi na temat powięzi).
ŚCIEŻKA PORANNA
SŁUCHAJĄC: ciało – przestrzeń – spotkanie
Gdy zanurzamy się w kontakt improwizacji, szybko i klarownie ujawnia się przed nami złożoność i wieloaspektowość tej formy tańca. Poruszane są najróżniejsze warstwy istoty ludzkiej, co sprawia, że umiejętności wymagane od tancerzy są tak samo różnorodne. Czasami budzi to przytłaczające wymagania, ale najczęściej jest tak, że praktyka KI wywołuje w nas poczucie głębokiego odżywienia – fizycznego, emocjonalnego i społecznego.
Dla mnie fizyczność spotkania ciało-ciało stanowi punkt wyjścia dla całości. Obejmuje to wcześniejsze odczuwanie własnego ciała, bycie w kontakcie z podłogą i przestrzenią i wreszcie zróżnicowane słuchanie drugiego ciała. Słowo „słuchanie” podkreśla wagę dystansu dla obserwacji tego, co odczuwane. Dzięki temu tancerze zyskują większą swobodę w poszukiwaniu własnego ruchu. Przeszłość danej osoby i wszelkie uprzedzenia schodzą na dalszy plan, a na polu spotkań ruchowych z innymi pojawiają się często zaskakujące nowe ścieżki. Percepcja ma tu źródło wyraźnie fizyczne, jednak wszystkie warstwy człowieczeństwa zawsze wzajemnie rezonują. Dlatego taniec bywa tak satysfakcjonujący, tak osobisty i tak złożony.
Warsztat ten jest o percepcji i wynikających z niej możliwościach ruchu i spotkań. Przedmiotem badań będą też kwestie związane z dynamiką i siłą. Dlatego intencją może też być wyjście poza powolne, uważne spotkania ku tańcom dzikim i technicznie wymagającym, które wyłonią się z dostrajanego na bieżąco słuchania, jakie towarzyszy trwającemu ruchowi. W fazach swobodnego dżemowania uczestnicy będą mieli okazję podążać za osobliwością chwili, by znaleźć drogę do tańców pełnych wdzięku i żywotności.
Inna Falkova
UA
Inna to ukraińska choreografka, performerka i terapeutka somatyczna z ponad 25-letnim doświadczeniem w pracy na styku sztuki i psychologii. Z kontact improwizacją związana od 2000 roku. Założycielka Charkowskiego Laboratorium Kontact Improwizacji oraz eksperymentalnej grupy performatywnej Dancelab. Prowadzi zajęcia z ruchu autentycznego, terapii tańcem i tuchem oraz praktyk somatycznych, czerpiąc z bogatego wykształcenia w obszarze Body-Mind Gestalt, Integral Body-Mind Therapy i metod pracy z traumą.
Od początku rozpoczęcia wojny w Ukrainie pracuje jako psychoterapeutka kryzysowa z organizacjami humanitarnymi na terenach wyzwolonych, jednocześnie tworząc spektakle artystyczne poruszające temat doświadczenia wojny. Obecnie prowadzi grupy somatyczne oraz wsparcia terapeutycznego w Charkowie, 40 kilometrów od granicy z Rosją, łącząc swoje dwie główne ścieżki zawodowe – psychologię i sztukę – pomimo kryzysowych warunków.
ŚCIEŻKA PORANNA
TUŻ PRZED
To laboratorium dla praktyków ruchu zapraszające do wspólnego badania tego, co będzie dalej. Do badania potencjału społeczności, cywilizacji i kolektywnej inteligencji. Takiego, który może stać się zalążkiem celowego działania.
Wojna i pokój. Życie i śmierć. Polaryzacja.
Kiedy aktywnie badamy, zyskujemy świadomość i możemy kształtować doświadczenie. Ale kiedy doświadczenie przydarza się nam, realizacje pojawiają się poza naszą kontrolą.
Na przestrzeni dziejów rytuały i inicjacje przygotowywały ludzi na życiowe wyzwania – oferując krok naprzód, tuż przed prawdziwym doświadczeniem.
Wojna przynosi strach, śmierć i bitwę. Ale także wewnętrzną siłę, odporność i współczucie. Jak możemy zaangażować się w te siły bez nieświadomego wkraczania w samą wojnę?
Świat jest mały. Wojna żyje w naszych ciałach. Czy możemy stworzyć przyszłość, w której życie nie będzie kształtowane przez jej wzorce? Społeczeństwo, w którym niestosowanie przemocy nie jest utopią, ale realną możliwością?
Agresja i walka o władzę są częścią ludzkiej natury. Czy możemy je zintegrować bez odtwarzania wojny? Czy możemy świadomie kultywować pokój – nie jako coś, o co się potykamy, ale jako ucieleśnioną praktykę?
W codziennym życiu przyjmujemy istnienie za coś oczywistego. Dopiero na skraju utraty wartość życia staje się jasna. Czy możemy stworzyć warunki, by pozostać świadomymi, by działać celowo?
Thomas Kampe
UK/DE
Thomas Kampe (PhD; Wielka Brytania/Niemcy) mieszka w Londynie i od 45 lat zajmuje się tańcem, teatrem, performatyką i ruchem. Pracował jako wykonawca, choreograf i reżyser w Niemczech i Wielkiej Brytanii, a do 2022 roku był profesorem edukacji i performatyki somatycznej na Uniwersytecie Bath Spa w Wielkiej Brytanii. Od końca lat 80. naucza międzynarodowo somatycznych podejść do edukacji ruchowej, teatru i kontakt improwizacji. Jest też nauczycielem Metody Feldenkraisa®, na której oparł swoje podejście do nauczania tańca i ruchu. Swoje liczne prace badawcze i performatywne publikował na całym świecie. W roku 2022 współredagował tekst „Eko-świadomość ucieleśniona. Somatyka, praktyki estetyczne i działanie społeczne” w JDSP 13.1&2. W roku 2019 gościnnie redagował wydanie redaktorem wydanie szósteIFF Journal, pod tytułem „Praktyki wolności. Metoda Feldenkraisa a kreatywność”. Był współredaktorem książki „Przekraczając zapomnienie – prześladowanie/wygnanie/pamięć. Transdyscyplinarne perspektywy projektowania, wydajności i edukacji” (2021). Jest członkiem londyńskiego kolektywu CI@Goldsmiths oraz Międzynarodowego Forum Sztuki Eko-Ucieleśnionej (IFEEA).
https://thomaskampe.wordpress.com
ŚCIEŻKA PORANNA
GRAWITACJA W RUCHU: Feldenkrais i kontakt improwizacja
Warsztat integruje założenia metody Feldenkraisa® z kontakt improwizacją, wykorzystując eksperymenty ruchowe i uważną praktykę w parach do rozwijania świadomości, spontaniczności i łatwości w tańcu. Eksploracje oparte na metodzie Feldenkraisa złużyć będą pogłębianiu samoświadomości, doskonaleniu wrażliwość na dotyk i ciężar oraz odkrywaniu nowych ścieżek ruchowych oraz koordynacyjnej złożoności po to, by wspierać kreatywność i połączenie w partnerstwie.
Skupimy się na rozwijaniu płynnej koordynacji naszego wnętrza i na dostrajaniu umiejętności czucia grawitacji i środowiska w sposób twórczy. Korzystając z lekcji zawartych w książce „Świadomość poprzez ruch” oraz eksploracji opartych na dotyku, będziemy rozwijać zdolność czucia własnego rdzenia, pogłębiać relację z grawitacją i wzmacniać zdolność poruszania się z wydajnością i swobodą.
Metoda Feldenkraisa®, opracowana przez dr Moshe Feldenkraisa (1904–1984), to somatyczny proces uczenia się, który poprawia mobilność, wspiera samopoznanie i wywołuje dobrostan. Metoda ta zachęca do słuchania siebie i eksplorowania wewnętrznych odczuć. Aktywuje wrodzoną inteligencję oraz umiejętności relacyjne. Sprzyja komunikacji somatycznej poprzez dotyk, gotowości do „bycia z” i orientacji na grawitację, a w efekcie jest zaproszeniem do wrażliwego i porywającego tańca.
MARTA IUCCI
IT
Tancerka, badaczka i nauczycielka kontakt improwizacji oraz metody Feldenkraisa® od roku 2011. Lubię się uczyć. Według mnie w uczeniu się tkwi nasz nieskończony potencjał jako istot ludzkich. To, czym lubię się dzielić poprzez ruch i kontakt, to ponowne odkrywanie i pełniejsze „zamieszkiwanie” ciała. Tańca uczyłam się głównie w Rzymie, Paryżu i Barcelonie. Moją główną inspiracją i nauczycielką IK jest Nita Little. Miałam również przyjemność uczyć się z Nancy Stark Smith, Rayem Chungiem, Martinem Keoghem i Kirstie Simson, a także organizować ich warsztaty w Spazio NU w Pontederze. W latach 2016–2019 współpracowałam z Asafem Bachrachem, Matthieu Gaudreau i Emmą Bigé przy „F.A.R.”, zlokalizowanym na obrzeżach Paryża projekcie wokół tańca i praktyk somatycznych, czerpiącym z metody Feldenkraisa, techniki Alexandra, Rolfingu i CI. Mieszkam w Toskanii i pracuję we Włoszech i za granicą.
UMIEJĘTNOŚCI IK: OSADZENIE A PŁYNNOŚĆ
Podczas tych zajęć zbadamy nasze poczucie oparcia i pobawimy się możliwościami, jakie oferują nam nasze cztery kończyny w relacji do podłogi, po czym przejdziemy do relacji pomiędzy podłogą, przestrzenią i partnerem. Co możemy zrobić, by czuć siłę, przyjmując ciężar? Jak możemy klarownie poczuć własne oparcie i oparcie partnera, jednocześnie pozwalając tańcowi płynąć w tempie raz małej, to znów większej nierównowagi? I jak możemy pomóc sobie generować pęd oraz możliwość małych upadków czy lotów? Przejdziemy przez te pytania po kolei, tworząc przestrzeń do ekscytujących, a zarazem delikatnych ruchów.
CHRISTINA DOHR
DE/TH
Christina jest certyfikowaną facylitatorką/trenerką ucieleśnienia. Prowadzi sesje indywidualne i grupy w kierunku większej samoświadomości i sprawczości w relacjach i w obszarze realizowanych schematów.
Bogate doświadczenie Christiny obejmuje czarny pas w aikido, szkolenia nauczycielskie z jogi, różne formy tańca, medytację, pracę z ciałem i praktyki świadomych relacji. Od dekady skupia się na kontakt improwizacji i jej potencjale dla transformacji społecznej i osobistej.
W swojej pracy Christina wykorzystuje głębokie odczuwanie postawy ciała, ruchu i oddechu do pogłębiania samoświadomości i umożliwiania zmiany wzorców w ramach praktyki pełnej zabawy i eksperymentowania. Osoby, które pracują z Christiną, często opisują jej podejście jako wrażliwe, spostrzegawcze, konkretne i zrównoważone, a także klarowne i pełne empatii oraz humoru.
KU WSPÓLNEMU OPARCIU
Eksploracja konfliktu i współpracy z perspektywy konkakt improwizacji i aikido.
Jak otwieramy się na drugą osobę? Jak znajdujemy razem oparcie w obliczu przeciwstawnych sił, zmiennych kierunków i narastającego pędu? Zarówno w tańcu, jak i w życiu nieustannie wędrujemy linią połączenia – czasami z łatwością, czasem w napięciu. Ta sesja bada, w jaki sposób zasady kontakt improwizacji i aikido mogą pomóc nam odnaleźć harmonię z innymi, jednocześnie nie tracąc oparcia w sobie.
Poprzez ćwiczenia prowadzone, eksploracje solowe i pracę w parach zbadamy następujące tematy:
- Słuchanie poprzez dotyk: jak wyczuwać i odpowiadać, a nie reagować?
- Wspólna równowaga: skąd czerpać stabilność w ruchu, zarówno fizyczną, jak i relacyjną?
- Z ruchem, a nie przeciw: jak przekierowywać przeciwstawne siły w stronę kreatywnych możliwości?
- Jasne granice i miękkie krawędzie: jak trwać w wierności sobie, będąc jednocześnie w połączeniu?
Aikido uczy przyjmować energię bez oporu, łącząc się z atakiem i zmieniając jego tor. Kontakt improwizacja oferuje podobne podejście – zamiast walczyć z pędem, poruszamy się wraz z nim i szukamy ścieżki dla wspólnej równowagi i twórczej płynności. Obie praktyki pokazują, że wspólne oparcie nie polega na porozumieniu, lecz na dostrojeniu, które powstaje dzięki słuchaniu, adaptacji i wspólnemu działaniu.
Osoby początkujące są mile widziane. Sesja jest przeznaczona dla osób z różnych środowisk ruchowych, chcących odkrywać, jak praktyka fizyczna może pomóc rozwijać umiejętności relacyjne.
MAJA MIŚTA
PL
Maja jest tancerką, performerką i nauczycielką kontakt improwizacji. Mieszka na Dolnym Śląsku. Jest absolwentką Akademii Muzycznej w Łodzi, gdzie ukończyła studia z Somatyki w Tańcu i Terapii. Wcześniej ukończyła studia z kognitywistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała również architekturę wnętrz na Uniwersytecie SWPS i choreografię eksperymentalną w Centrum w Ruchu w Warszawie. Jako certyfikowana praktyk masażu tajskiego i Wuo Tai interesuje się punktem styku pomiędzy tańcą a pracą z ciałem. Czerpie inspirację z fenomenologii ucieleśnienia oraz licznych praktyk somatycznych, w tym Axis Syllabus, BMC i metody Feldenkraisa. W swojej obecnej działalności artystycznej Maja eksploruje „ciała wodne” – somatyzację układów płynnych w ciele, jak również płynnych aspektów tożsamości. Krajobrazy choreograficzne Mai zwykle wykorzystują aspekty improwizacyji, partneringu i praktyk „site-specific”.
MIĘKKIE KRAWĘDZIE
Gładkie, twarde i śliskie powierzchnie; nieustępliwa, przytłaczająca ostrość i szorstkość; rowki i wgłębienia. Zmiękczam wszystkie te właściwości materii wokół mnie, osiadając w ciele i rozciągając ruch w czasie. Zatapiam się w podłodze i ścianach, nurkuję w tkaninach i pod skórą, pływam w ciele i zmiękczam je. Dostosowuję tempo ruchu do tonusu tkanek i odkrywam amortyzującą strukturę szkieletu. Stopniowo przelewam ciężar w dialogu z grawitacją, przestrzenią i ciałem partnera.
Podczas tego warsztatu zbadamy potencjał ruchu w polu grawitacyjnym, w kompresji i dekompresji tkanek, w elastyczności powięzi i w objęciach drugiego ciała. Wykorzystując między innymi elementy tajskiego masażu oraz interpretację struktury ciała w oparciu o model „tensegrity”, zmiękczymy i spowolnimy upadki, uniesienia i spotkania z podłogą bądź z innymi ciałami. Zbadamy miękką jakość dotyku i ścieżki ruchowe wynikające z przeplatających się form i kształtów naszych ciał.
ROSA VALENTINA MARTINO
IT
Rosa jest tancerką, artystką i architektką. Mieszka na południu Włoch. Po latach pracy w zawodzie architekta w Austrii odkryła transformującą i uzdrawiającą moc tańca i kontakt improwizacji. Przeszła intensywne przygotowanie w Wiedniu, po czym zaczęła tańczyć na festiwalach i obozach na całym świecie, stale pogłębiając swoją wiedzę dzięki lekcjom płynącym z natury i z niezliczonych dżemów.
Spotkania z Nitą Little, Karen Nelson i innymi duszami założycielskimi kontakt improwizacji silnie ukształtowały i pogłębiły praktykę Rosy, wyznaczając jej ścieżkę jako tancerki. Dziś kieruje Rosą zamiłowanie do łączenia tańca z codziennym życiem. W swojej pracy stale uczy się z nowych doświadczeń ruchowych i wciąż na nowo rozpoznaje wzorce społeczne, by coraz radykalniej sprzyjać zmianom wokół tego, jak żyjemy i jak łączymy się z Ziemią.
Rosa jest certyfikowaną nauczycielką Danceability, inkluzywnej metody tańca dla osób niepełnosprawnych, a także akredytowaną animatorką Contact Beyond Contact. Prowadzi stałe zajęcia z kontakt improwizacji w rezydencji tanecznej Dansoma na Sycylii, łącząc w swojej metodologii eksplorację somatyczną z akrobatyką i treningiem posturalnym.
W swoim podejściu do tańca i kontakt improwizacji Rosa czerpie z wielu innych praktyk artystycznych oraz z nurtów jogi, tai chi, medytacji i uważności. Stale odkrywa i bada sposoby na tworzenie społeczności, czerpiąc inspirację z praktyk naszych przodków i pielęgnując jakość ludzkich więzi.
POEZJA W RUCHU
Taniec z centrum, taniec z serca
Taniec jest jak rozmowa – jak rzeka, która w każdej chwili płynie, zakręca i zmienia swój kształt. Wychodząc poza nawykowe wzorce, otwieramy się na łaskę odpuszczania.
Warsztat ten będzie żywym laboratorium udrażniania płynności w ruchu, wypełniania ciała miękkością i pogłębiania zdolności adaptacji. Będziemy eksplorować dialog między ciałami topornymi i subtelnymi, otwierając przestrzeń tylną, rozszerzając się we wszystkich kierunkach i wzmacniając w sobie odporność w toku odbijania się, ulegania i uwalniania.
Czerpiąc z tai chi i qigong, będziemy pracować z oddechem i z intencją, by uruchomić przepływ energii i pozwolić, by ruch pojawił się sam.
Zaczynając od medytacji i powolnych świadomie wykonywanych ćwiczeń, będziemy kultywować lekkość i otwartość. Następnie improwizacja ruchowa w kontakcie z partnerami wzmocni połączenie z własnymi ośrodkami energii, pogłębiając wewnętrzną świadomość i odblokowując nowe możliwości ruchu.
Co oznacza taniec z centrum? Jak to jest tańczyć z serca? Będziemy badać te zjawiska z udziałem partnerów, by wspierać w sobie ekspansję i uczyć się odpowiadać z otwartością i wrażliwością.
Poezja w ruchu to zaproszenie do wyjścia poza strukturę, do ponownego odkrycia poezji w każdym geście i do zaufania, że ciało, które zazna przestrzeni, znajdzie swój wyraz.
DANIEL ROJASANTA
CO/CH
Multidyscyplinarny artysta performatywny urodzony w Ameryce Łacińskiej. Uczy kontakt improwizacji na świecie i ma ośmioletnie doświadczenie performerskie w tańcu, muzyce i teatrze.
Studiował teatr fizyczny w Korei Południowej w zespole teatralnym Georipae; uczył się butoh u japońskiego mistrza Katsura Kan (桂勘); uczył się tai chi w Szanghaju u mistrza Zhou ZhongFu (周中福).
Prowadził warsztaty i laboratoria z kontakt improwizacji, performatyki i somatyki w Rosji, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Kolumbii i Tajlandii, a także przez wiele lat w Chinach, gdzie współtworzył pierwszą społeczność IK w Hangzhou. Jeździł po świecie, wykonując zarówno performanse improwizacyjne stworzone we współpracy z Contact HZ, jak i utwory taneczne i teatralne w ramach działań ASK z Szanghaju, hiszpańskiego zespołu Teatre Animal i szwedzkiej grupy tanecznej Ingrid Olterman Dans. Występował na India Art Fair w New Delhi, w Myriang Village Theater w Korei Południowej, w National Grand Theater w Pekinie i w Power Station of Art na Shanghai Art Biennial.
ŁĄCZENIE SIŁ
Wraz z Pawłem Kubiakiem
Jak jednoczyć siły?
Jak bezpiecznie wylądować?
Jak wspólnie się wznieść?
Jak oszczędzać energię?
Jak znaleźć płynne przejścia?
Jak być gotowym na to, co nieoczekiwane?
Jak wspierać się wzajemnie podczas ruchu?
Eksplorując podniesienia podczas tańca będziemy odkrywać obszar, na którym interakcje między uczestnikami ruchu niekoniecznie wpisują się w podziały na to, co w górze, a co w dole, kto wspiera, a kto jest wspierany, lecz zamiast tego tworzą wzajemną współzależność, w ramach której siły stale się mieszają. „Wspieranie” i „bycie wspieranym” nie są tu różnymi ani oddzielnymi tożsamościami, tylko równoczesnymi aspektami wymaganymi przy każdym ruchu. Będziemy badać komunikację poprzez ruch, w tym z wykorzystaniem podniesień, traktując je nie jako narzucone sekwencje ruchowe, ale jako proces wspólnej improwizacji i współtworzenia. Znajdziemy przestrzeń na zabawę, bezpieczeństwo i ciekawość, jednocześnie starając się być gotowym na to, co nieoczekiwane. Będziemy badać możliwości kontakt improwizacji od powolnego zestrojenia somatycznego po ruch akrobatyczny, łącząc kontemplację z dynamiką.
NATASCHA GOLUBTSOVA
RU/DE
Rozwijam się, badam i tworzę w tańcu od roku 2006. Moja podróż rozpoczęła się w Nowosybirsku tańcem współczesnym i kontakt improwizacją. Po przeprowadzce do Bułgarii, a później do Niemiec, poszerzyłam warsztat o Authentic Movement, Butoh, Axis Syllabus, metodę Feldenkraisa, metodę Ilana Leva, Body-Mind Centering, improwizację taneczną i praktykę Instant Composition. Te wpływy wciąż kształtują zarówno moją pracę artystyczną na scenie, jak i moje nauczanie.
Obecnie mieszkam w Hamburgu, gdzie prowadzę cotygodniowe zajęcia z IK na poziomie otwartym, organizuję jamy i współprowadzę warsztaty IK. Ponadto prowadzę „Impro Evenings”, poświęcone praktyce Instant Composition, w ramach której IK i improwizacja taneczna spotykają się z improwizacją muzyki na żywo. W swoim nauczaniu tworzę przestrzenie na przecięciu autentyczności, słuchania somatycznego i performansu, które otwarte są dla osób na dowolnym etapie praktyki ruchowej.
Miałam szczęście uczyć się u wielu wspaniałych nauczycieli, między innymi u Andrew Wassa, Julyena Hamiltona, Jörga Hassmanna, Katyi Basalaevej, Kiry Kirsch, Niny Martin, Nity Little i Martina Keogha.
CI i PERFORMANCE: JAK KOMPONOWAĆ SPADAJĄCE MASY?
Praktyka Instant Composition, improwizacja z przedmiotami.
Te zajęcia są hołdem dla pierwotnego pytania Steve’a Paxtona: Co by było, gdybyśmy nie byli ludźmi, a jedynie masami? Co by było, gdybyśmy po prostu spadali, przyciągani do Ziemi przez grawitację – tak jak butelka, kamień, albo kawał muru? Jak mogę połączyć się z tym ciągłym spadaniem, wiedząc, że grawitacja jest siłą potężniejszą ode mnie, taką, która łączy wszystkie istoty ludzkie i nieludzkie, które zamieszkują naszą planetę?
Zaczynamy od własnego ciała, pozwalając by głowa, klatka piersiowa, miednica, ramiona i nogi swobodnie opadały – tak jak robią to na przykład butelki na wodę. Bawimy się przeróżnymi przedmiotami, łącząc się z ich ciężarem i integrując je z masą naszych ciał. Poprzez eksperymenty w parach i w triach z różnymi partyturami, podtrzymujemy wspólnie nasz ciężar i pozwalamy sobie opadać, eksplorując niuanse napięcia mięśniowego i jego nieskończone wariacje.
Na koniec komponujemy małe, zabawne, dzikie i wzruszające utwory kontaktowe, w których przedmioty są jednocześnie dla nas otoczeniem, jak również naszymi partnerami w tańcu. Współtworzymy ze sobą i dla siebie nawzajem. Czy możemy, wspólnie opadając, odkryć razem wsparcie, które jest wszędzie?
Miej ze sobą co najmniej jeden przedmiot o wadze 0,3–4,0 kg (może to być książka, torba, kamień, grejpfrut, cokolwiek).
PAWEŁ KUBIAK
PL
Tancerz i pedagog. Podczas studiów pedagogicznych pracował w przedszkolu leśnym, prowadził regularne zajęcia z kontakt improwizacji i organizował dżemy i warsztaty. W ostatnich latach podróżuje po Europie i Azji, eksplorując taniec i prowadząc warsztaty w różnych miejscach na świecie.
Jako nauczyciel kontakt improwizacji Paweł wystąpił już na wielu międzynarodowych festiwalach, między innymi podczas Israel CI Festival, Beijing CI Fest, Solo&CI Tirol Festival, Warsaw Flow i Festiwalu FRU w Łodzi.
W swoim podejściu Paweł czerpie inspirację z metody Feldenkraisa. Obecnie uczy się też metody Ilana Leva.
ŁĄCZENIE SIŁ
Wraz z Danielem Rojasanta
Jak jednoczyć siły?
Jak bezpiecznie wylądować?
Jak wspólnie się wznieść?
Jak oszczędzać energię?
Jak znaleźć płynne przejścia?
Jak być gotowym na to, co nieoczekiwane?
Jak wspierać się wzajemnie podczas ruchu?
Eksplorując podniesienia podczas tańca będziemy odkrywać obszar, na którym interakcje między uczestnikami ruchu niekoniecznie wpisują się w podziały na to, co w górze, a co w dole, kto wspiera, a kto jest wspierany, lecz zamiast tego tworzą wzajemną współzależność, w ramach której siły stale się mieszają. „Wspieranie” i „bycie wspieranym” nie są tu różnymi ani oddzielnymi tożsamościami, tylko równoczesnymi aspektami wymaganymi przy każdym ruchu. Będziemy badać komunikację poprzez ruch, w tym z wykorzystaniem podniesień, traktując je nie jako narzucone sekwencje ruchowe, ale jako proces wspólnej improwizacji i współtworzenia. Znajdziemy przestrzeń na zabawę, bezpieczeństwo i ciekawość, jednocześnie starając się być gotowym na to, co nieoczekiwane. Będziemy badać możliwości kontakt improwizacji od powolnego zestrojenia somatycznego po ruch akrobatyczny, łącząc kontemplację z dynamiką.
KAMILA ZIĘBA
PL
Tancerka, performerka, joginka. Pasjonatka wielu dziedzin ruchu, aktualnie najbliższa jest jej kontakt improwizacja, partnering oraz praktyka movement medicine. Istotny wpływ na jej rozwój taneczno-ruchowy oraz sposób nauczania ma wykształcenie medyczne oraz studiowanie anatomii i fizjologii ludzkiego ciała. Warsztat taneczny zdobywała m.in. w Warsaw Dance Department, szkole Opus Ballet we Florencji, na festiwalach i warsztatach w Polsce i za granicą m.in. Hiszpanii, Portugalii oraz w Holandii. Od 4 lat należy do partneringowej grupy performatywnej Oddaj Ciężar. W 2019 ukończyła kurs nauczycielski Ashtanga i Vinyasa Yoga 200h Teacher Training w Warszawie, której obecnie naucza. Wielka fanka spirali, dużych piłek pilatesowych, podróży, natury i delfinów.
Klara Łucznik
PL/UK
Klara specjalizuje się w byciu pomiędzy: pomiędzy sztuką a nauką, pomiędzy tańcem a psychologią, pomiędzy ucieleśnieniem a uciekającymi myślami, pomiędzy improwizacją a potrzebą struktury.
Zaczęła od studiowania fizyki teoretycznej, praktykuje fizyczność w ruchu. Posiada dyplomy magistra psychologii i magistra sztuki w dziedzinie choreografii i teorii tańca. Obroniła doktorat na pograniczu psychologii i sztuk performatywnych o twórczości i flow (poczuciu przepływu) w tanecznej improwizacji grupowej (University of Plymouth, UK), członkini Institute for Study of Somatic Communication, kierowanego przez Nitę Little. Przez ostatnie kilka lat prowadziła badania empiryczne i ucieleśnione nad rolą kontaktu z naturą.
Obecnie, z potrzeby rozsądku i spójności, wróciła do badań nad tańcem: ucieleśnioną komunikacją, rolą dotyku i przyglądaniem się, jakie pozytywne skutki uboczne przynosi nam taniec, a wszczególności improwizacja.
W międzyczasie organizuje przestrzenie dla tańca: kuratorka Warsaw CI Flow, Laboratoriów Ruchowych w MIKu, współorganizatorka działań KI w Totnes, UK. Swoją pasję dla improwizacji grupowej konsoliduje w cyklu warsztatów Robiąc Miejsce.
Zdjęcie: Inna Arya Pavlichuk
ZUZANNA BUKOWSKI
DE/PL/TH
Zuzanna Bukowski zaczęła tańczyć w wieku 4 lat i kontynuowała swoją przygodę z ruchem poprzez sztuki walki, balet, jogę, taniec współczesny oraz Axis Syllabus. Rozwija swoją praktykę ucieleśnienia pod okiem nauczycieli kontakt improwizacji i tańca współczesnego z całego świata.
Obecnie najbardziej interesuje ją stosowanie zasad ruchu określonych w Axis Syllabus w praktyce kontakt improwizacji, a także wykorzystywanie struktury Underscore. Pasjonuje ją wzajemna zależność ciała i umysłu, którą wciąż odkrywa poprzez swoją pracę w coachingu, IT i tańcu.
Zuza współorganizuje Thailand Contact & Movement Arts Festival i Warsaw CI Flow Festival oraz pracuje w roli konsultantki IT, szukając równowagi pomiędzy potrzebami ciała i umysłu.
TOMASZ DOMAŃSKI
PL
Tomasz – tancerz, performer, pedagog. Uczy kontakt improwizacji i partneringu, facylituje jamy, prowadzi warsztaty dla dorosłych i młodzieży. Od siedmiu lat współtworzy kolektyw performatywny Szur-Sure oraz grupę partneringową Oddaj Ciężar.
W kontakt improwizacji interesuje go eksplorowanie nieskończonej ilości możliwości ruchu oraz elementów, które na ten ruch wpływają. Są to między innymi relacja z partnerem, intencja, świadomość ciała, uwaga oraz budowanie głęboko zakorzenionego zaufania do swojego ciała. W tym ostatnim najwięcej uwagi poświęca miękkości i spokojowi ciała w pozycjach odwróconych.
Paulina Święcańska
PL
Absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia (rytmika) oraz studiów z animacji kultury, kulturoznawstwa, kinetografii R. Labana, zarządzania kulturą i produkcji teatralnej. Ukończyła także zarządzanie projektami w SGH.
Zdobywała doświadczenie na międzynarodowych festiwalach i coachingach w Europie, Izraelu, Brazylii, Indiach, USA, Japonii i innych krajach. Jako choreografka stworzyła ponad 20 autorskich spektakli, prezentowanych na polskich i zagranicznych festiwalach. Dwukrotna stypendystka MKiDN, nagradzana przez Instytut Muzyki i Tańca oraz Art Stations Foundation. Autorka tekstów i prelegentka międzynarodowych konferencji o tańcu.
Zaangażowana w animację kultury w Warszawie – była kuratorką tańca na Festiwalu Re:wizje (2008–2012), współorganizowała Warszawską Scenę Tańca (2014–2016) i zainicjowała Warsaw CI Flow (pierwszy festiwal kontakt improwizacji w Polsce). Dyrektorka Centrum Sztuki Tańca (2016–2019), pomysłodawczyni Centralnej Sceny Tańca (2020–2025).
Prezeska Fundacji Artystycznej PERFORM. Zrealizowała trzy filmy tańca i wydała sześć publikacji naukowych. W pracy wykorzystuje kontakt improwizację, ruch autentyczny, body work i inne techniki. Od 2019 roku zajmuje się malarstwem intuicyjnym Vedic Art., pouringiem i naurografiką, od 2023 roku jest nauczycielką I stopnia Vedic Art.
