Nauczyciele i Artyści

 AR/BE

Funkcjonując w praktyce (kontakt) improwizacji, neuronauki i filozofii, Joaquín ma obsesję na punkcie „sposobów poznania” i „gestów” w badaniach nad improwizacją taneczną i w sferze nauki. Podważa klasyczne rozbieżności między podmiotem a przedmiotem zarówno w swoich tanecznych eksploracjach, jak i w pracy naukowej. Joaquín rozszerzał swoje myślenie w ruchu dzięki pomysłom i współpracy z Asafem Bachrachem, Florencią Campise i Otto Akkanenem. Wśród osób, które najbardziej wzbogaciły jego warsztat są Ray Chung, Daniel Lepkof, Nita Little, Charlie Morrisey, Julyen Hamilton, Scott Smith i Karen Nelson.

Postrzega (kontakt) improwizację jako zjawisko wielopłaszczyznowe –  jest obecnie pochłonięty fizycznymi aspektami tej formy, a ponad to teorią, dyskusjami, twórczością pisemną i artystycząj wokół niej. Poznawszy (kontakt) improwizację wiele lat temu, odnalazł się w tej dziedzinie, tańcząc na całym świecie podczas laboratorów, warsztatów, uczenia, rezydencji, jamów i występów sceniczncych,  w projektach zbiorowych i indywidualnych. Joaquín jest również aktywny na polu psychologii eksperymentalnej i neuronauki, zdobył doktorat na KU Leuven (BEL) i ma stanowisko badacza w Narodowej Radzie Badań w Argentynie.

https://vimeo.com/user154670378

Afordancje w tańcu – laboratorium w ruchu

Świat jest postrzegany nie tylko w kategoriach kształtów obiektów i relacji przestrzennych, ale także w kategoriach możliwości interakcji z obiektami (afordancji) – interakcja tworzy percepcję.  – J. Gibson

Współczesna myślicielka, Vinciane Despret, zwróciła uwagę, że prowadzenie badań zależy od zadawania właściwych pytań, przez co rozumiała zadawanie pytań otwartych, pytań, które stawiają nas w stan wariantów zależnych od odpowiedzi. Jeśli jesteśmy skłonni myśleć hasłowo, to o ile nauka zastanawia się „czy tak jest?”, a filozofia „co to znaczy?”, o tyle taniec zastanawia się „co się stanie, jeśli zrobię to jeszcze raz?”.  W tym laboratorium przyjmiemy perspektywe tańca, w którym  zadający pytania tancerz jest zaangażowany w praktykę tańca jako badanie, stawianie pytań i poszukiwania odpowiedzi.

Afordancje można rozumieć jako „krajobraz relacji”; nie należą one ani do samego obiektu, ani do jego użytkownika, ale są tworzone przez relacje pomiędzy nimi. W jaki sposób możemy na nowo wymyślać afordancje poprzez ciągły dialog dzielenia się ciężarem  z naszymi partnerami w praktyce i przestrzeni?

W skupieniu na podstawach kontakt improwizacji zatańczymy to i inne pytania. Współdzielenie ciężaru jest bez wątpienia sposobem na bycie w stanie “niewiadomej”.  Będziemy angażować się w to, co nieprzewidywalne, z otwartością na zaskoczenie, zatrzymywać się w tym co pomiędzy, i spotykać się z „szybkością naszej uwagi” w tańcu.

Zajęcia są otwarte dla wszystkich poziomów doświadczenia (KI). Początkujący mile widziani! Szczególnie osoby ciekawe zadawania pytań w ruchu oraz badania swojego wpływu i poddawania się wpływom innych poprzez dzielenie ciężaru i momentum w tańcu.