Program
ŚCIEŻKI PORANNE
ŚCIEŻKI POPOŁUDNIOWE
WARSZTAT INKLUZYWNY: ROBIĄC MIEJSCE
BLISKOŚĆ W RUCHU – warsztat Dla Dzieci
UNDERSCORE
Wieczór Performatywny
dżem performatywny (ścieżka Jessa)
WTOREK – POJEDYŃCZE
ŚRODA – POJEDYŃCZE
DżeMY
Ścieżki poranne
Czucie, Tańczenie I Performowanie
Jess Curtis (US/DE)
W jaki sposób nasze zmysły wspierają, zakłócają, włączają i wpływają na (inter) akcje, które nazywamy tańcem i performancem? Podczas tego warsztatu będziemy pracować z najbardziej podstawowymi elementami doświadczenia, odkrywając zmysły, postrzeganie, impulsy, emocje, uwagę, odruchy i reakcje, aby stworzyć więcej przestrzeni pomiędzy nimi, w której będziemy mogli tworzyć formy performatywne i doskonalić nasze umiejętności wykonawcze. Nakładając na siebie doświadczenia sensoryczno-motoryczne, będziemy przemierzać pokrętne topologie ciała i krwi, aby wykonać percepcyjne akrobacje, które przeniosą nas w nowe wymiary. Tworząc partytury i struktury (lub nie) zapytamy „Czy wolność to stan posiadania wyborów, czy stan poza wyborem?”. Przyjrzymy się obu możliwościom, zderzymy je ze sobą, by zobaczyć, jakie pogmatwane rzeczywistości możemy sobie skonstruować. Będziemy pracować fizycznie, nie szczędząc potu, aby ciężar, oddech, pęd, adrenalina i pragnienie także oddziaływały na struktury konceptualne, oraz pomagały odnaleźć przyjemność, satysfakcję i bogaty zakres wrażeń performatywnych.
Feldenkrais dla Kontaktu
Simonetta Alessandri (UK/IT)
W Metodzie Feldenkraisa kierujemy naszą uwagę na wewnętrzne odczucia bez oceniania ich. Uznając inteligencję ciała, ale będąc ciekawym nowych możliwości, rozpoznajemy nawyki i precyzujemy nasze wybory, aby zwiększyć sprawność, swobodę i poczucie komfortu, które obejmują całą naszą istotę. Ten specyficzny sposób rozwijania świadomości poszerzy nasze zmysły, wpływając na poziom naszej obecności i uważności, pielęgnując naszą wędrówkę od środka na zewnątrz, jednocześnie angażując się w odkrywanie siebie i swojej autentyczności. Odnajdziemy somatyczne poczucie siebie, które dąży do relacji z innymi i środowiskiem, do doświadczania, umacniania, przemiany. Kiedy spotkamy się z partnerem, który ma za sobą ten sam proces somatyczny, odnajdziemy więcej subtelności w odczuwaniu, odczytywaniu i komunikowaniu się podczas fizycznej rozmowy w ramach Kontakt Improwizacji. We wspólnym doświadczeniu nabierzemy większego zaufania i poczujemy okazję do odświeżenia słownictwa KI i zgłębienia go poprzez eksperymentowanie z mało znanymi ścieżkami. Albo spojrzenia na bardziej znane słownictwo KI z nowej perspektywy, aby czerpać radość z autentycznego, nieprzewidywalnego i ożywionego tańca.
Radosne Techniki
Sebastian Flegiel (PL)
W świecie somatycznego rozmiękczania moja propozycja jest raczej propozycją natury technicznej. Lubię przypominać o potrzebie struktury i wytrzymałości w praktyce, która w początkach formy została nazwana sportem artystycznym. W pewnym sensie będzie to więc podróż w głąb historii.
W moich odczuciach nasza fizyczność ma głęboko zakorzenioną logikę. Ruch ma swoje zasady. Odkrywając je, budujemy bazę wiedzy, która zapisuje się w domenie samego ruchu. Poprzez praktykę i powtórzenia, uaktualniamy naszą sferę działań. Sprawności stają się naturalne, a ruch staje się lekki. Ucieleśniona technika staje się swobodą pozbawioną obaw, a swoboda wywołuje radość.
KI to dla mnie radosna zabawa pomiędzy naszymi środkami ciężkości, gdzie jedno prowadzi, a drugie podąża za pierwszym. Dzieje się tak, gdy doświadczamy stanu przepływu, flow. Ten stan pozwala przezwyciężyć lęk i rozpuszcza bariery. Możemy zatem współdzielić ciągle zmieniającą się rzeczywistość Kontakt Improwizacji – z uśmiechem.
Ścieżki popołudniowe
Przestrzenie Liminalne
Guru Suraj (IN) / Adrianna Michalska (IN/PL)
Stan ruchowej improwizacji znajduje się pomiędzy ekscytacją płynącą z nieoczekiwanej sytuacji a umiejętnością opanowanego organizowania swojego ciała w każdej sytuacji. Warsztat ten będzie zgłębiał właśnie takie doświadczenia „pomiędzy”. Między spadaniem a lataniem, między znanymi ścieżkami a nowymi drogami, między stanem bycia gotowością a otwartością na zaskoczenie. Praktyka tego stanu istnieje w cyrkularnym, pełnym dynamiki i nieprzewidywalnym świecie zmian.
Będziemy korzystać z narzędzi do znajdowania ścieżek spirali, lotów i upadków. Włączymy się w partytury, które zestroją nasz spontaniczny, twórczy, pozbawiony nawyków ruch. Będziemy badać i dociekać, jak możemy być bezpieczni w ruchu a jednocześnie podtrzymywać czujność i zmienność wzorców ruchowych. Będziemy wnikać z ciekawością, jak zachować żywą improwizację w tańcu i na co dzień.
Laboratoria KI
Rosalind Holgate Smith (UK/DE), Thomas Rocourt (FR), Katarzyna Dańska (PL)
Łagodny dotyk (Rosalind)
Podczas tego warsztatu KI będziemy badać ciała jako pole oddziaływań różnych sił, które wpływają na ciało i taniec.
Inspirując się filozofią posthumanistyczną i pojęciem uwikłania, spojrzymy poza ograniczającą koncepcję indywidualności – ludzi zamkniętych w granicach skóry, aby zwrócić uwagę na proces wyodrębniania się, poprzez przestrzenne relacje w ciele i pomiędzy wieloma ciałami. Następnie zanurzymy się wewnątrz i wyjdziemy na zewnątrz, aby wejść w kontakt z innymi i otoczeniem, szukając miejsc, w których możemy słuchać, unosić się, znajdować wsparcie i uwalniać się poprzez różne formy kontaktu. Dzięki poznanym technikom łagodnego dotyku, zmienimy gęstość naszego ciała, aby ułatwić rozproszenie ciężaru, napięcia i tonu, robiąc miejsce dla lekkiego i wypornego ruchu oraz płynnych podnoszeń. Techniki te zostały zainspirowane moimi badaniami nad tańcem w wodzie, który otwiera możliwości ruchu wielokierunkowego i delikatnej wrażliwości na stany zawieszenia i płynność współdzielonej sprawczości w tańcu.
Po warsztacie chętnie poprowadzę dyskusję na temat ekosomatyki i nawigowania kultury zgody w uwikłanych ekologiach.
Dlaczego tańczę? (Thomas)
Dlaczego tańczę? Co mnie sprowadza do improwizacji kontaktowej?
Jakie są moje pragnienia, kiedy tańczę? Jakie są moje ograniczenia? Gdzie jest moja przyjemność w poruszaniu się i nawiązywaniu kontaktu? Jakie eksploracje są mile widziane?
Kiedy czuję się bezpiecznie, a kiedy nie? Jaka jest moja odpowiedzialność; jaka jest odpowiedzialność mojego partnera?
Na tym warsztacie otworzymy się na te pytania… i kilka innych!
Zostawimy miejsce na nasze uczucia, nasz wewnętrzny barometr. Będziemy badać – z intencją i przy wzajemnym wsparciu – nasze „tak”, „nie”, „może”, „stop”, „znowu”…
Kontakt Improwizacja oferuje (potencjalnie) magiczny i rewolucyjne pole osobistej eksploracji. Pomimo, że kończy 51 lat, zgoda pozostaje tematem badawczym tej praktyki. Kontynuujmy te badania razem!
Kontakty (Katarzyna)
Na tym warsztacie nie spodziewaj się pracy z techniką. Zapraszam Cię do eksploracji i objęcia refleksją kilku form nawiązywania kontaktu, które znasz z Kontakt Improwizacji, a które w istocie odzwierciedlają szerszy kontekst pozawerbalnych połączeń między ludźmi. Poćwiczymy empatię kinestetyczną, która rozwija przepływ i dostrojenie między tancerzami i jest fundamentem współdzielenia ruchu. Przejdziemy przez Labanowskie kontinuum modalności kształtu, które w zmianie formy ciała odzwierciedla różne fazy relacji między Ja i Nie Ja. Co może być nie tylko okazją do sprawdzenia swoich preferencji, ale także do poruszania się w różnych improwizacyjnych opcjach.
Na zdjęciu Guru, autor: Purnendra Meshram
Warsztat inkluzywny: Robiąc Miejsce
Klara Łucznik (PL/UK)
Warsztat ma charakter inkluzywny, uwzględnia indywidualne potrzeby komunikacyjne i ruchowe, w tym potrzeby przestrzeni, odpoczynku, czy nowych wyzwań. Warsztat przeznaczony zarówno dla osób nowych w KI, jak i doświadczonych latami praktyki.
Zajęcia będą prowadzone w języku polskim i tłumaczone na polski język migowy.
(Osoby nie mówiące po polsku są też mile widziane, zawsze to wyzwanie!)
Jak znaleźć struktury na tyle konkretne by uruchomić naszą ruchową twórczość i na tyle otwarte by móc pomieścić cokolwiek ona przyniesie? W ramach tego warsztatu podzielę się praktyką partytur otwartych, ‘open score’, gdzie zaczynając od prostych zadań budować będziemy wielowarstwową improwizację, złożoność ruchu, przestrzeni i ciszy. Będziemy pogłębiać nasz kontakt z ciałem, innymi i z otoczeniem, rozwijać uważność w przestrzeni i grupie, zauważać znaczenia, wspomnienia i konteksty, bawić się zadaniami, scorami aż uda nam się znaleźć wolność w ograniczeniach, badać performatywny aspekt zadań w które się angażujemy. To wszystko tańcząc, obserwując, dociekając i doceniając, a przede wszystkim szukając rozwiązań w naszym ucieleśnionym ja. Ta praktyka ma wiele inspiracji, choć moja praca z Adamem Benjaminem jest w tym kontekście najbardziej znacząca, polecam jego książkę „Making an Entrance”.
Fotografia: Katarzyna Sołtys
Bliskość w Ruchu
Katarzyna Burzyńska (PL)
Warsztat dla dzieci i opiekunów.
Dzieci w wieku 1-7 lat wraz z opiekunami: sobota, godz. 13-14 i 14-15
Dzieci w wieku 7-12 lat wraz z opiekunami: niedziela, godz. 13-14 i 14-15
Bliskość w Ruchu to okazja do spotkania i budowania porozumienia z dzieckiem i ze sobą. Katarzyna oraz dzieci będą mieli szansę na doświadczenie innej formy komunikacji i wzmocnienie więzi rodzic-dziecko poprzez działania ruchowe oparte o elementy kontakt / improwizacji, improwizacji oraz pracę z metaforą. Dotyk jest jednym z ważniejszych elementów prawidłowego rozwoju człowieka i najważniejszym elementem Bliskości w Ruchu. Przyjemność, obecność, uważność na siebie wzajemnie to podstawowe zasady naszych spotkań. To nauka świadomego i autentycznego ruchu, który jest współtworzony w relacji rodzic – dziecko. Poprzez działania ruchowe, skupienie na ciele i pracę z wyobraźnią integrujemy działania obu półkul mózgowych. Pozwala to pogłębiać najważniejszą w życiu dziecka relację oraz oprzeć ją na bezpiecznym dotyku, bliskości i zaufaniu. Wszystko po to, aby móc dzielić się swoimi przeżyciami i potrzebami, rozwijać poczucie bycia wartościowym, widziany, branym pod uwagę. Ważnym. Będziemy biegać, skakać, turlać się, oddychać, latać i upadać, śmiać się i rozwijać spontaniczność. To narzędzia pomocne w rozwijaniu 4 ważnych elementów dobrej i wspierającej więzi: gotowości do zabawy, akceptacji, ciekawości oraz empatii. Podczas warsztatu działamy dwutorowo: · rozwijamy zdolności motoryczne i świadomość ciała · wzmacniamy zaufanie i pewność siebie, poczucie własnej wartości Dorosłe obowiązki zostawimy, zanim wejdziemy do wspólnej przestrzeni. Naszą podstawową zasadą będzie brak przymusu i konieczności wyrobienia się w jakimś standardzie.
Underscore
Zuzanna Bukowski (DE/PL/TH),
Tomasz Domański (PL)
Underscore Jam to praktyka improwizacji ruchowej stworzona przez Nancy Stark Smith i rozwijana z upływem czasu. Ta opisowa (w pewnym sensie dyrektywna) struktura improwizacji daje wskazówki, jak przygotować i prowadzać tancerzy w tworzeniu ruchu.
Uczestnicy są zachęcani do odkrywania i badania swoich impulsów ruchowych podczas reagowania na ruchy innych w przestrzeni. Wskazówki i partytury tworzą ramy dla improwizacji, która może obejmować kontakt, ruch somatyczny, ekspresję artystyczną, performatywną i inne. Underscore Jam to sposób na ćwiczenie uważności w improwizacji grupowej.
Underscore to również cenne narzędzie do budowania społeczności wśród tancerzy oraz promowania współpracy i komunikacji przez ruch. To innowacyjne podejście do improwizacji ruchowej oferuje unikalny sposób na eksplorację kreatywności i potencjału ruchowego poszczególnych osób.
Bądź punktualny/a, zapraszamy do przyłączenia się do nas i doświadczenia wpływu Underscore Jam poprzez przybycie na czas i przejście przez różne etapy doświadczenia dżemu razem z nami.
Zdjęcie: Marta Ankiersztejn
Wieczór Performatywny
Paulina Święcańska (PL),
Regina Lissowska-Postaremczak (PL)
W tym roku zapraszamy na specjalny wieczór performatywny, podczas którego przeniesiemy się w dwa światy wirtualny i realny. Zapraszamy na fuzję taneczną medium filmów tańca, improwizacji i kontakt improwizacji na żywo.
Medium filmu i wideo jest obecnie przestrzenią wielu choreograficznych eksperymentów i oryginalną formą rozwoju twórczości tanecznej, po którą sięgają artyści pracujący w różnorodnych stylach i technikach tańca. Twórcy specjalizujący się w sztuce filmu równie często z sukcesem włączają taniec i ekspresję fizyczną jako istotny komponent narracyjny, ze względu na ich uniwersalność i wyrazisty walor estetyczny.
Podczas wieczoru performtywnego zaprezentujemy 5 filmów tańca wyselekcjonowanych z międzynarodowego obiegu filmów artystycznych i połączymy je na żywo z etiudami tanecznymi realizowanymi przez nauczycieli tegorocznej 14. edycji Festiwalu Warsaw CI Flow.
Kuratorkami wieczoru są Regina Lissowska-Postaremczak oraz Paulina Święcańska.
Dżem performatywny
(ścieżka Jessa)
JESS CURTIS (US/DE)
Finałowy pokaz ścieżki performatywnej Jessa Curtisa bada związek pomiędzy zmysłami a działaniem. Uczestnicy prezentują swoje nowe umiejętności poprzez partyturę w której dzielą się inspiracjami powstałymi z uważnego podążania za zmysłami. Publiczność jest zaproszona do refleksji nad wolnością, jaką odkrywają tancerze przekraczając granice wyboru i ograniczeń. Podczas pokazu tancerze odwołają się do podstawowych środków wyrazu wykorzystując ciężar, oddech, moment pędu, pragnienie i adrenalinę, wzbudzając gamę ucieleśnionych doznań w odbiorcach. Występ stanowi finał 5-cio dniowej pracy warsztatowej, podsumowując moc zmysłów w tworzeniu sztuki i odkrywaniu ludzkiej natury.
Wtorek - pojedyńcze
Site-Specific: Poza schemat
Tomasz Jimmy Kowalski (PL)
Świat otaczający nas, jest pełen wzorów i powtarzających się kształtów: pasy na przejściu dla pieszych, drzewa równo posadzone, fale na wodzie, znaki drogowe, zachowania ludzi i wiele innych. Gdy spojrzeć na te elementy otoczenia, z innej perspektywy, gdy nada im się odmienne znaczenia – stają się inspiracją, impulsem do improwizacji i performance-u.
Falujące na wietrze liście, twardy beton, miękka trawa, nierówna i pochyła powierzchnia, ruch uliczny.
Przyjrzymy się również, jak elementy otoczenia, wpływają na ruch. I czy zawierają w sobie jakości, które można przełożyć na ciało ludzkie.
Afordancje w tańcu – laboratorium w ruchu
Joaquín Alfei (AR/BE)
Świat jest postrzegany nie tylko w kategoriach kształtów obiektów i relacji przestrzennych, ale także w kategoriach możliwości interakcji z obiektami (afordancji) – interakcja tworzy percepcję.
- J. Gibson
Współczesna myślicielka, Vinciane Despret, zwróciła uwagę, że prowadzenie badań zależy od zadawania właściwych pytań, przez co rozumiała zadawanie pytań otwartych, pytań, które stawiają nas w stan wariantów zależnych od odpowiedzi. Jeśli jesteśmy skłonni myśleć hasłowo, to o ile nauka zastanawia się „czy tak jest?”, a filozofia „co to znaczy?”, o tyle taniec zastanawia się „co się stanie, jeśli zrobię to jeszcze raz?”. W tym laboratorium przyjmiemy perspektywe tańca, w którym zadający pytania tancerz jest zaangażowany w praktykę tańca jako badanie, stawianie pytań i poszukiwania odpowiedzi.
Afordancje można rozumieć jako „krajobraz relacji”; nie należą one ani do samego obiektu, ani do jego użytkownika, ale są tworzone przez relacje pomiędzy nimi. W jaki sposób możemy na nowo wymyślać afordancje poprzez ciągły dialog dzielenia się ciężarem z naszymi partnerami w praktyce i przestrzeni?
W skupieniu na podstawach kontakt improwizacji zatańczymy to i inne pytania. Współdzielenie ciężaru jest bez wątpienia sposobem na bycie w stanie “niewiadomej”. Będziemy angażować się w to, co nieprzewidywalne, z otwartością na zaskoczenie, zatrzymywać się w tym co pomiędzy, i spotykać się z „szybkością naszej uwagi” w tańcu.
Zajęcia są otwarte dla wszystkich poziomów doświadczenia (KI). Początkujący mile widziani! Szczególnie osoby ciekawe zadawania pytań w ruchu oraz badania swojego wpływu i poddawania się wpływom innych poprzez dzielenie ciężaru i momentum w tańcu.
Zdjęcie: Filip Błażejowski
Środa - pojedyńcze
Body of finitude
Geraldin Acevedo Espana (CO)
Kontakt / podstawy / założenia
Przejmując siły natury dostępne w materii, stworzymy więcej niż tylko dwunożnego człowieka. Rolowanie orbity i spirale będą stanowiły klucz do zbadania zakresu naszej kręgowo-naturalnej obecności.
Warsztat czerpie inspiracje z Material for the Spine, autorstwa Steve’a Paxtona oraz japońskiej sztuki walki Aikido, praktyki u podstaw KI, której celem jest opanowanie fizyki ruchu/energii z odczuwalnego zmysłu.
-Jak zobaczyć tył swojego ciała?
-Jak ucieleśnić trwałość ruchu?
-Jak przetwarzać energię?
-Jak uczynić siebie lżejszym, gdy jesteś cięższy od swojego partnera?
-Jak być dobrą bazą, która ucieleśnia zarówno stabilność jak i płynność?
-Jak pozostać świadomym i zrelaksowanym podczas lotu i spirali?
-Jak wykorzystać pęd spadania do uwolnienia i ponownego wzniesienia się?
-Jak zaufać inteligencji struktury?
-Jak praktykować wzajemne słuchanie?
Od Objętości Do Struktury
Jesus Alonso (ES)
Na tym warsztacie będziemy pracować somatycznie badając substancję cielesności. Skupimy się na poczuciu objętości głowy, tułowia i miednicy, aby pogłębić kontakt ze strukturą partnera. Poszukamy symbiozy pomiędzy formami ciała, głębokiego połączenie w oparciu o kościec – to wszystko aby znaleźć lekkość i zestrojenie w tańcu.
Dżemy
OLENA POLIANSKA (UA)
Wstęp do dżemowania
Skupimy się na przestrzeni i odczuciach ciała, sprawdzając jak dotykamy podłogi. Gdzie znajduje się ciężar naszego ciała, gdzie jest nasza uwaga, ile kierunków ma ruch i jak nasza świadomość siebie odnajduje się w przestrzeni. Damy czas naszym zmysłom, by poczuć ruch za pomocą skóry, mięśni i kości. Na odczuwanie dźwięków, wibracji i ciszy. Skupimy się na komunikacji haptycznej z przestrzenią. Pomagając sobie nawzajem w odnajdywaniu osobistych ścieżek w ruchu i tańcu.
HANNA JURCZAK (PL)
Dżem z wizualizacją
Pierwsza część jamu, trwająca około 40-50 minut, zostanie skierowana na improwizację, wykorzystując wizualizację i obraz jako jednego z partnerów do tańca. Wizualizacja pozwoli nam na uchwycenie kontekstu przestrzennego i wprowadzi nieco więcej uważności performatywnej. Będziemy również zachęcać do obserwowania pojawiających się na pograniczu tańca i obrazu kompozycji. Następnie otworzymy jam na bardziej dowolną formę.
REIMAR WEN SHEN (DE/CH/TH)
Vipassana w kontakcie
Medytacja wglądu spotyka się z improwizacją taneczną.
Medytacja Vipassana kultywuje specyficzny „sposób patrzenia”. Technika ta podkreśla bezpośrednie poznanie ciała i umysłu w chwili obecnej. Ten sposób patrzenia otwiera nas na wolność od uwikłania w nieświadome nawyki i reakcje. Aby zobaczyć wyraźnie, co naprawdę dzieje się z chwili na chwilę.
W improwizacji tanecznej dążymy do pełnego otwarcia na to, co jest tu i teraz. Słuchamy głęboko i nie popadając w znane schematy. Bezpośrednie poznanie chwili rodzi cud improwizacji. A my dostajemy możliwość wyrażania i odkrywania tego poprzez taniec!
W tej rozgrzewce dla dżemu badamy sposób patrzenia, który zaprasza do obecności i ciekawości tej właśnie chwili. Zaczynamy właśnie tutaj.
Zdjęcie: Filip Błażejowski
